İnsanın hayalleri olmalı... O hayalleri gerçekleştirmenin mücadelesini vermeli... Tüm engelleri aşmalı, bu uğurda zorluklara göğüs germeli... Bedel ödemeli... Ve hayalini gerçekleştirdiğinde bunun hazzını ve sevincini yaşamalı... İşte ben böyle bir insanı uzun yıllardır tanıyorum. Çengelköylü Yüksel Yıldız.
Yeni nesil gençlik hatırlamaz. 60'lı 70'li 80'li yıllar... Eski nesillerin, şimdi ki gibi sosyal eğlence anlamında alternatifleri kısıtlıydı. O yıllarda sadece sinema ve tiyatro mevcuttu. Sinemada, kışlık ve yazlık olarak insanlara hizmet verirdi. Tiyatro elit isti. Sinema daha bir halka hitap ediyordu.
İşte birçok semtimizde yazlık sinema vardı. Sıcak yaz akşamlarının eğlencesi. Zamanla tek tek kapandılar. Bir çoğu ya oto park oldu ya da yıkılıp yerlerini binalara terk ettiler. Bizim Çengelköy'ümüzün de yazlık bir sineması vardı. Yanılmıyorsam, 80'lerin sonunda kapanmıştı. Yüksel ağabeyimizin hayaliydi o günleri yaşamak ve yaşatmak.
Yazının devamını okumak için tıklayın...
