Sevgili kari,
Beni tanımazsınız siz. Ama bu yazıdan sonra uzun zamandır tanışıyormuş gibi hissedeceksiniz. Lakin ben sizi yıllardır tanıyorum. Ve bu tanımışlıkla yazıyorum size; ilk kez tanışmışlıkla değil. Yine de beni tamamen tanımanız mümkün olmayacak. Değil mi ki yeri geliyor ana kızını, çocuk babasını, öğretmen öğrencisini, işveren işçisini, politikacı halkını, hatta son günlerdeki gibi muhalefet iktidarı tanımıyor. O nedenle çok büyük beklentilerim de yok tanınmak adına; maksat muhabbet olsun.
Sevgili kari,
Ben genelde böyle 'sevgili kari' gibi bir hitapla başlamam yazıya. Bunu, bugün için size özel yaptım. Özel olduğunuzu bilmeniz, keyfiyetinize iyi gelir. Hem ben de bir parçacık umursanırsam ne mutlu bana. Hitaplarla başlanacak yazıları siz kıymetli okuyucularıma yazmadığımı söyleyeyim en baştan. Denemeler, hikayeler, şu sıralar kafamı dinlendirdiğim bir roman ve yazmaktan en çok keyfi aldığım yazı türü, mektuplarım. Bunlarla yaşıyor, yoğun iş yükümün ağırlığını bunlarla atıyorum. Dingin bir hayatı yaşama gayretindeyim.
Hitapları tek kullandığım mektuplardan bir tanesini de, samimiyetimizi perçinlemesi açısından size yazmak istedim. Arada sırada mektuplaşırız böyle ama; ben genellikle deneme yazarım. Yani kime yazıldığı çoğu zaman bilinemeyen denemeler, karalamalar. Bazen bam teline dokunurum, bazen yar diline. Amma ille de size yazarım sevgili kari. Bu arada bakmayın 'kari' kelimesini kullandığıma. Yaşım ellinin üstünde değil; yazı yaşımı kastetmiyorum zira. Fiziki yaşım, şu anda bu yazının altında, üstünde, sağında veya solunda olma ihtimalleri olan fotoğrafımdaki kadar. Ruh yaşımı bilmiyorum; 'onu benim beyime sormak lazım'. Nüfus cüzdanı fotokopisini ve ikametgah ilmuhaberimi ekte sunuyorum. Anne kızlık soyadı S... Sayın editörüme ayrıca sunarım. Sonra ne olduğu belirsiz biri olarak nitelendirilmeyelim.
Sevgili kari,
Yağmur rahmettir denir. Yağmurla gelen berekettir denir. Memleketimin bilmem kaç metrekarelik yüz ölçümüne bilmem kaç metreküp su düştü son günlerde. Hesabını kestirmek zor ama anlaşılan bu güz mevsimi ve ardından kış, çok yağmurlu ve soğuk geçecek. Ben soğuğu pek seven biri değilim. Yalnız yağmura diyecek sözüm yok. Bir adım da yağmurdur benim.
'Daldan dala Semra Hanım daldan dala' dediğinizi duyar gibiyim. Nerden esti şimdi bu diyeceksiniz. Ben yağmurla geldim bugün, odanıza doldum. Yağmurun getirdiği bir merhabayım ben. Kim bilir belki şu anda iş yerinizin kasvetini dağıtmak üzere okunuyorum; yağmurdan uykunuzun geldiği bir öğleden sonraki vaktinizde. Veya sabah mahmurluğundan arındırıyorum gözlerinizi küçücük bir tebessümle. Ev işlerinden azıcık da kendime zaman ayırayım diyen işçimen bir hanımın akşam yemeği hazırlığı öncesi verdiği ufak moladayım. Hatta tam da bu yazının ortasında yanına ağlayarak gelen çocuğuyla bölüneceğim ben. Kim bilir bir lise öğrencisinin bilgisayar dersinde sıkılarak azıcık da internette dolaşayım dediği vakitte 'Bu da neymiş?' diye açtığı bir sayfada olacağım. Muhtemelen uzun bir yazı olarak görülüp okunamayacağım ve aynı öğrencinin YGS sınavlarında neden başarılı olamayacağını bilen tek kişi olacağım. Seyahat eden bir iş adamının 3G'li telefonundan internete girdiği bir yerde, IMKB'den arta kalan zamanlarında tesadüfen girdiği bir haber sitesinin, biraz da hayalci bulunacak, yine tamamı okunamayacak bir yazısı olacağım. Kısacası ben okunacağım veya okunmayacağım; ama hep yazmaya devam edeceğim sevgili kari. Siz bilseniz de bilmeseniz de...
Ne diyordum sevgili kari,
Yağmur. Yağmur berekettir ve ben bugün yağmurla geldim size. Yağmurun getirdiği bir merhabayım ben. Kucak dolusu rahmetler, kucak dolusu sevgilerle geldim nefes aldığınız her mekana. Sizlerin sevgilerle dolu olduğunu bilerek geldim. Kulaklarınız çınladı mı bilmiyorum ama sayın editörüm bahsetti sizden. Okuyan, düşüncelerini paylaşan, yazarına kıymet veren, ha en önemlisi - anladığım kadarıyla - Üsküdar'ı çok seven ve İstanbullu değil Üsküdarlı olmayı tercih eden sizden iyi bahsetti. Editörüm size kefil, haberiniz ola. Sizden öyle bir bahsetti ki kendimi dünyanın en şanslı yazarı addettim bir ara. Gerisini siz düşünün artık.
Üsküdar dedim de, ben de boş durmadım elbet. Nitekim kendimi bildim bileli, daha doğrusu Üsküdar'ı Yahya Kemal'in bir tepesinden hatta bir başka tepesinden seyrettim seyredeli aşığım bu semte. Çamlıca Tepesi'nden en çok da. Ama nedense nasibime hep oradan ayrı kalmak düştü. Onlarca kez yolum düştü oraya. Tam oralı oldum diyecekken olamadığım çok tecrübem oldu. Artık gocunmuyorum bundan. Çünkü insan sevdiğiyle beraberdir, malumunuz. Bu da bir teselli işte.
Evet sevgili kari. Bir merhaba için çok laf sarfiyatı oldu. Mektup deyince akan suları da durdurduk ya, helal olsun. Yağmur biraz olsun dindi değil mi bu arada. Böyledir işte yazmalarımız bizim. Böyledir işte sizin kattığınız büyü. Siz nereye isterseniz oraya akar su ve öylece akar yazı. Siz nasıl isterseniz öyle olmaya çalışır hayat. Başaranlara ne mutlu, başaramayanlara da ne mutlu. Çünkü insanı hayır, şeytanı şer kuşatır. Hayırla dolsun, rahmetle dolsun hayatımız. Bereketle dolsun yuvanız. Yazıyla dolsun dimağınız. Güzel yazıyla. Ve yazgılarınız, alın yazınız... Bütün yazılarınız güzel olsun... Bundan böyle de yazılarımızın güzellikleri getirmesi ümidiyle...
Yağmurun getirdiği bir merhabayım ben. Her zamanki tanımışlıkla, kucak dolusu merhabalar efendim... Merhabalar...
Esra KİRİK
