21 Mayıs Cumartesi günü Çengelköy Muhtarı Can Cumurcu'nun daveti üzerine dört arkadaş Fenerbahçe maçını izlemek üzere Sivas'a gittik. 12 saat süren bir yolcuk neticesinde Pazar sabahı saat 06: 45 te Sivas'a giriş yaptık.
Hayatımda ilk defa Ankara'nın ötesine bu fırsatla geçmiş oldum. Şehir bizi daha girişinde, yeşilin envayi tonlarıyla karşıladı. Bizim Taksim Meydanı gibi şehrin büyük bir meydanı var. İlk izlenimim,
''Hükümet meydanı etrafındaki eserleriyle buram buram Selçuklu ve Osmanlı kokan bir TÜRK şehri Sivas.''
Sabah erken saatte şehre giriş yaptığımız için Atatürk caddesi üzerinde ki bir lokantada sabah kahvaltımızı yaptıktan sonra caddenin arka tarafında tarihi eserlerle dolu bir nargile evinde közde pişen kahvemizi yudumladık. Yolunuz Sivas'a düşerse, üzerinde 1 cm kalınlığında köpüğü olan, sapı olmayan büyük fincanlarda ikram edilen kahvenin tadına bakmanızı isterim.
Meydanda ki kafeteryada çayımızı yudumlarken, siyasi partilerin yaptıkları hazırlıkları gözlemledim.
07:00 da AKP ilk gelip standını açarken,
07:15 te BBP ve Saadet,
08:20 de MHP,
09:00 da Bağımsız aday Abdüllatif Şener ekibi,
11:15 te tabii ki assolist CHP alana giriş yaptı.
Açıkçası biraz ön yargıyla gitmiştim Sivas'a. Madımak hadisesi, Alevi ve Suni toplumun yaşadığı ama muhafazakar olan bir ilde köylü modeli ve hoşgörüden uzak, bir birlerine ters bakan insanlarla karşılacağımı zannediyordum. İşte tamda bu çekincelerimin olduğu anda meydana siyasiler giriş yapınca içimden, ''İnşallah bir tatsızlık çıkmaz!'' diye geçirmedim desem yalan olur.
Çocukluk arkadaşım Yahya Erdem ile Can ve Kenan muhtarlarım da benim gibi düşünmüş olmalılar ki, ortamı yakından görmek için stantlara havayı koklamak için yaklaştılar. Ben her zaman ki gibi uzaktan izlemeyi tercih ettim.
AKP liler CHP lilere yardımcı oluyor, Mhp liler BBP lilerle yan yana sohbet ediyor! Bir ara davul zurna eşliğinde BBP standının önünde halay çekiliyor. Parti araçları iç içe geçmiş, hoparlörlerden bir birine karışan müzikler meydanı inletiyor. Demokrasi ve Hoşgörü üst düzeyde şehre hakim.
İlerleyen saatlere doğru kalabalıklar artmaya başlayınca bizde Yahya ile bunu fırsat bilip kalabalıkların ve esnafın arasına dalıyoruz. Ne olur? Diye Sivaslılara soruyoruz. 4,5 tan 5 AKP olur diyende var, 4 Akp 1 CHP diyende. Ben hemen devreye giriyorum. Ya Abdüllatif bey? Hiç şans vermiyorlar. Çerkezler diyorum. 11 bin kişiler cevabını alıyorum. Abdüllatif bey ilginç bir slogan bulmuş.
''VEKÂLET, Hak edene verilir!''
Sivaslı bana bu sloganı gösterip gülüyor. Biz O vekâleti zamanında verdik, şansını kaybetti diyor.
Tabi ki bunlar Sivaslının görüşü. Maç 90 dakika. Oynanmadan skor tahmininde bulunmak benim adıma zor.
Sivaslı gerçekten çok misafirperver.Meydan da dolaşırken tanıştığımız, Ümraniye'den emekli bir amcaya ''Sivas'ın köftesi meşhurmuş, nerede yiyebiliriz?'' diye sorduğumuzda. ''Gelin ben size ısmarlayayım!'' dedi. ''Olmaz amca maaşı bırakırsın'' dedik, Israr etti. Bizim ısrarımızı görünce, ''O zaman tatlılar benden'' dedi.
Kameramda arıza çıktı. Bir fotoğrafçıya girdim. Sağ olsun 15 dakika uğraştı. Borcumuz dedim, misafirsiniz olur mu! dedi. Telefonun şarzı bitti. Atatürk caddesi üzerinde KALE İletişime telefonu bıraktım. Yemekten sonra almaya gittim. Borcumuz?, Rica ederiz, bizdensiniz dedi! Bu sefer soru onlardan geldi.
Nasıl buldunuz şehrimizi? Bende yukarıda ki gözlemlerimi anlattım. Çok ilginç bir yorumla karşılaştım. '' Ağabey, biz öyle bir şehir değiliz. Ama bu Otel (Madımak) bana yapıştı, korkarım torunuma da yapışacak!''
Evet, Sivas gerçekten Yiğidoların şehri. Maddi ve Manevi yönden hak etmediği bir yerde. Bizim Kastamonu dan da bildiğim bir şey var. Kurtuluş Savaşına ve Cumhuriyetin Kuruluşuna destek veren illerimiz sanki bir el tarafından cezalandırılıyor. Sivas Kongre Binasının önünden geçerken, Cumhuriyetin kurulduğu bu şehrin, şuan ki konumunu hak etmediğini düşündüm. Dilerim büyüklerimiz Hak edene gereken değeri ve önemi verir.
Her şey için teşekkürler SİVAS...
Şenol ŞEN
