Bugün bir insanın acziyetine şahit olduk. Yüreğimizin en derinlerine kadar hissettik bu acziyeti. Bir insanın annesinden babasından beklentisi ne olabilir?
Büyüdük, iş sahibi olduk, evlendik, hayata tutunduk, belki belediye başkanı olduk belki de başbakan...
Fakat evet bugün tekrar gördük ki anneler babalar bizim için hata tutunma sebebi güven kaynağı belki de çok daha fazlası
Bilmiyorum daha önce cenaze namazı kıldınız mı ama ben ilk kez bir cenaze namazında bu kadar etkilendim. Namaza gidene kadar hayatım gayet normal seyrinde devam ediyordu. Üsküdar'dan Eminönü vapuruna bindiğim zaman bile içimde her hangi bir heyecan, bir sızlama veya ne bileyim farklı her hangi bir his yoktu. Fatihe geldik, etraf kalabalık...
Öğle namazını da kıldım aynı şekilde...
Cenaze namazına da başladığımızda içimde yine aynı duygu vardı. Birisi sorsa ''Neden Tenzile ERDOĞAN'ın cenazesine gittin'' diye ona vereceğim siyasi cevapların dışında içimden gelen samimi kendimi kandırabileceğim bir cevabım yoktu.
Ne yani Tenzile ERDOĞAN'ı hayatımın hangi evresinde gördüm veya oraya gittiğimde Recep Tayyip ERDOĞAN'a destek olmak için mi gidiyordum? Benim geldiğimden haberi mi olacaktı sanki :S
Fakat gittim işti nedenini bilmediğim bir sebeple düştüm yola...
Cenaze namazından önce Tayyip ERDOĞAN'ı camiye girerken dev ekranda gördüğümde içim biraz rahatladı. Suratında büyük bir acı yoktu. Hatta zorlarsam her hangi bir acı izi bile yoktu diyebilirim.
Namazdan sonra hoca efendinin soruları başlayınca, işte tam o zaman, tam o an, sanki dünya durdu, sanki soğuk buzun üzerine sıcak acı dökülüyordu, Sordu hoca efendi;
Merhumenin mu'mine muvahhide, saliha olduğuna şehadet eder misiniz?
Şehadet eder misiniz?
Şehadet eder misiniz?
Soru gelmeden önce sordum kendi kendime tanımadığım bir kadın hakkında nasıl şahitlik edeceğim?
sonra anlık bir düşünce buluntunda buldum kendimi
ilk soruda ağzımla verdiğim cevabın ikinci soruda gönlümden çıktığını hissettim.
Ederiz
Ederiz!
EDERİZ!
kafamı kaldırım ve dev ekranda üzülmesine dayanamadığımız ADAM'ı gördüm.
Ağlıyordu...
Bir başbakan...
Anneye mi ihtiyacın var?
Babaya mı?
Ama ağlıyordu işte...
Gönlüm ağlamasına dayanmadı ve benim de gözlerimden döküldü iki damla yaş...,
Çevremdekilere açıklayamayacağım bir duygudu bu yaşları döken ve bu sebepten hemen sildim. Fakat ben biliyorum neden olduğunu
Hayatım boyunca bir kaç kez gördüğüm, sadece bir kere tokalaştığım o yüce şahsiyet sen üzülme...
Tenzile annemiz gitti ya
Bizim annelerimiz var ve hiç birimiz seninle paylaşmaktan kaçınmayız yeter ki sen üzülme...
Hacı Bekir ALTUNTEL
