Ne zaman bir ölüm haberi duysam; içim burkulur, yüreğim sızlar. Eğer ölen insan yakınım veya tanıdığım biriyse bu acı dahada katlanarak artar. Sanırım bu duygu her İNSAN da aynı, KİŞİ de ise farklı olabiliyor.
Geçtiğimiz perşembe günü Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın muhterem valideleri Tenzile Erdoğan hanımefendinin ölüm haberini okuduğumda aynı duygulara büründüm. Ölen kişinin Türkiye Cumhuriyeti Başbakanının annesi olması 'milletce aynı acıyı paylaştığımız' hissiyatına kapılmama sebep olsada yanıldığımı anladığımda günlerden cumartesiydi ve merhume yeni defnedilmişti.
Günün yorucu iş temposunun ardından eve geldiğimde, gündemi takip edebilmek adına internette dolaşmaya başladım. Günlük takip ettiğim sitelerden birisi olan hurriyet.com'a girdiğimde, 'Başbakanın annesinin ardından döktüğü gözyaşları' manşetten verilmişti. Analar ağlamasın diye çırpınan güzel insan, annesinin ardından ağlıyordu. Haberin içeriğini okuduğumda gerçekten hüzünlendim. Dünyada bir insanın yaşabileceği en büyük acılardan birisidir annesine kaybetmek. Ne yaşta hangi makamda olursan ol, anne her zaman herkes için anne. Başbakan olsa bile ölüm acısı İNSAN olanı ağlatıyor. ''Ateş düştüğü yeri yakar'' misali bunu yaşayan çok daha iyi biliyor.
Hayat yalan, ölüm ise gerçek. Hepimizin kaçınılmaz ortak sonu. Bu ortak son Allah C.C tarafından Kuran-ı Kerim'de ''Her canlı mutlak birgün ölümü tadacaktır'' ayetiyle bizlere bildirilmiş.
Haberin ardından yorumları okuduğumda ise gördüklerime inanamadım. Bu siteyi takip edenler iyi bilirler; yorumların altında 'BEĞENDİM' yada 'BEĞENMEDİM' butonları vardır. Başbakan ve ailesine istinaden yazılan taziye mesajlarına beğenmedim diyenleri vede merhumenin ardından yazılan küstahça yorumları beğenenlerinin sayısını görünce insanlığımdan utandım.
Tayyip Erdoğan'ı sever yada sevmezsiniz, dünya görüşüne katılır veya katılmazsınız, herkesin kendi bileceği birşey. Hatta anne acısını paylaşmak zorundada değilsiniz. Fakat her kim olursa olsun bir insana zor gününde anne acısıyla vuramazsınız. O insanın acısını anlamak için Önce İNSAN olmak..! gerekir.
Bir annenin ölüsünü bile hakarete konu eden KİŞİLER.!!! (malesef insan diyemiyorum) şunu bilmelidir ki; Her anaya nasip olmaz böyle hayırlı bir evlat ve bu millet tarafından sevilen bir İNSAN yetiştirmek.
İnsana öncelikle insan olduğu için değer veren Peygamber efendimiz zamanında yaşanan, çok insani ve bir o kadarda çarpıcı bir hadiseyi sizlere aktararak yazıma son vermek istiyorum.
Bir gün Hz. Peygamber sahabeden bir grupla Medine sokaklarında otururken yakınlarından bir cenaze geçer. Allah Resulü cenazeyi gördüğünde ayağa kalkar. Yanında bulunanlar, onun Yahudi bir kadının cenazesi olduğunu kendisine bildirmeleri üzerine Hz. Peygamber ''Buda bir insan değil mi?'' buyurmuştur.
Ali Süzen
